: Ane Brun
Hello my love
It's getting cold on this island
I'm sad alone
I'm so sad on my own
The truth is
We were much too young
Now I'm looking for you
Or anyone like you
We said goodbye
With the smile on our faces
Now you're alone
You're so sad on your own
The truth is
We run out of time
Now you're looking for me
Or anyone like me
Na na na na...
Hello my love
It's getting cold on this island
I'm sad alone
I'm so sad on my own
The truth is
We were much too young
Now I'm looking for you
Or anyone like you
چشم هرچقدر هم زیبا، اذیت کننده یا آزار دهنده، یا ... چه چیزایی، نیست. حالا بگیرم به نظر بنده. مخلص شما. منظورم از نیست وجودی نیست که کسی و فردی و انسانی و آدم مشتی ای نیست که آزار نگیره از به اصطلاح زیبایی های چیزی. که خب همه جا میگن بعضیا که یجورایی خیلیم هست. منظورم اگه خیالت راحت باشه و کارمون به کارمون باشه، حواسمون سرمون، به قول خارجیامون کوله. یعنی کولیم. هستیم. کارمونو میکنیم. تو اکیپ. تو خیابون. تو تنهایی. ... . حالا؛ به فولان دختر یا پسری که سنش در نوجوانی یا ازمون کوچکتر(هرچی)،فامیلی کسی برا مثال، بگم(بیان کنم) شما لحنت خام بود عزیزم پس احساس خوب نداشته باش. حس نکن زنده ای. نگو اون فیلم قشنگه یا این یا اون یا اون یا اون. . . چه بسا که میتونه از من سی ساله خیلی (از لحاظ ارزش های ذهنی، روحی، ... چی.. چی..) خیلی.،و حتی خیلی بهتر بالا/باحال خفنتر سبکبالتر موفق تر و چه باشه. و البته،همینطور این مسئله دلیل نمیشه من فلانم یا بهمانم. یا به قولی بیسانم. .و انتقاد واقعی نه به خاطر ضعفای احساس-شونده(...)، که نسبت به اعمال و وجودای واقعا بد و اینها ایجاد، درونمون ساخته، نام میتونه بگیره. ؛نگم باید. یا نگم بهتره؛. تازه زیادم بهش هی وصله نشه. چون هم از لحاظ زمانی و هم اتصال به قضیه هامون، و بهم نریختن الکیشون. و رسیدن به و بودن در/تو ساختن/پیداکردنای خودمون.هی. بودنمون. زنده. ... هول نزدنمون. ... شل نزدنمون. ... حرفااای خیلی گسترده. این ی چیکه ی چکه ی چکّه. اما بازم فکرهام و نظرامو تو پیاده رو و هرجا و همینطور منسجم تر و بیشتر:کوتاه تر(که هربار نظرمو راجع به یه آیتم/مقولۀ به خصوص بتونم بنویسم. که هم بتونم حس و نُقلش ر بیان کنم. هم پراکندگی دلیل رفتنِ خط و پیرنگ نوشته ها نشه. .. ) آپ خوام کرد. 
